هشت فصل برنامه سازی برای تلویزیونی که باید و نبایدها و اما و اگرهایش به وسعت همه قوانین نانوشته است، شوخی نیست. بویژه اگر پای برنامه‌ای به نام «خندوانه» وسط باشد که شخص اول آن رامبد جوان است.
مغز متفکرِ «خندوانه» حالا دیگر با چشم بسته هم جوری سُکان هدایت آن را در دست می‌گیرد که در گذر از مرز هشتصد قسمت برنامه، نه از ریتم و طراوت بیفتد و نه از چشم بینندگان چند میلیونی‌اش. این کارِ شاق فقط از هنرمندی یک آدم و چه بسا تفکری چند بُعدی و همه جانبه نگر بر می‌آید.
خندوانه با تمام نمادها و مختصات عجیبش حالا خودش یک جور سبک‌زندگی جذاب و کاربردی است. آنچه که در این زمانه پر از نگرانی و ناخوشی، شبیه نسیم خنکی امیدبخش و روح نواز است.
از حاضرجوابی های درجه یک و معنادار جناب خان، خوشمزگی های کمدین هایش و سرخوشی های دم به دم رامبد جوان گرفته تا انبوهی از لحظات غیر منتظره، مکالمه های طنز و موقعیت های کمیک و سرگرم کننده، پکیج مختص خندوانه است.
برنامه ای که همچنان در آستانه رسیدن به یک دهه عمر و بقای سرسختانه روی آنتن رسانه ملی، سلیقه های مختلفی را پوشش داده، لبها را به خنده وا داشته و کلی دغدغه و حرف حسابی را با چاشنی بذله گویی و لحن کمدی به مردم منتقل کرده است.
رامبد جوان از معدود برنامه سازان باقی مانده صدا و سیماست که ثابت کرده در عین حال که می تواند برنامه ای پربیننده با انتقادات فراوان رسانه‌ای بسازد، انقدر خلاقیت هم دارد تا نگذارد خودش و برنامه اش به روزمرگی بیفتد و طراوتش را هرطور که می‌شود حفظ کند.
سینما نوین
بله ولی وقتی که حنجرهات رو پاره می کنی وداد میزنی مردم ایران ما فلانیم وشما فلانید می شه گفت که به ریش مردم ایران می خندی تا به محتویات چرند برنامه هات رامبدخان