روزنامه جام جم در شماره امروز خود به حواشی بحث‌برانگیز برگزاری کنسرت گرشا رضایی در زاهدان واکنش تندی نشان داد.
ارگان مطبوعاتی صداوسیما در ادامه نوشت:
* تفریحات معمول این روزها هم حالا در جرگه فراغت‌های لاکچری دسته‌بندی می‌شود. وقتی قیمت بلیت رسمی یک کنسرت در تهران ۷۰۰هزار تومان است و تازه در بازارهای غیررسمی تا چندمیلیون خرید و فروش می‌شود یعنی موسیقی و کنسرت هم دارد محدود به یک طبقه اجتماعی خاص می‌شود.
* حالا فکر کنید با هر مشقتی این بلیت را تهیه می‌کنید و پول آن را می‌پردازید اما وقتی به کنسرت می‌روید در کمال تعجب متوجه می‌شوید صدای خواننده که قرار بوده به‌صورت زنده در پیش چشم شما اجرا شود دارد در سیستم پخش‌های بزرگی پخش می‌شود و خواننده نسبتا محترم فقط روی آن آهنگ لب‌خوانی می‌کند. اتفاقی که اهالی موسیقی به آن پلی‌بک می‌گویند. سابقه این کار در کنسرت‌های موسیقی زیاد است، از علیرضا افتخاری، خواننده آواز ایرانی بگیرید تا گروه‌های تازه‌تری همچون ماکان بند.
* برخی هم بوده‌اند که آن‌قدر این کار را معمول می‌دانستند که به شکل عجیبی حتی از آن حرف می‌زده‌اند. این موضوع اما در میانه کنسرت‌ها برخی از آنها را هم رسوا کرده است. به این معنا که صدای خواننده در حالی پخش می‌شده که او روی صحنه در حال سرفه بوده‌است! ماجرای تازه هم مربوط به خواننده پاپی است که در زاهدان همین تکنیک را به کار بسته و وقتی با اعتراض تماشاگران روبه‌رو شده به تحقیر با مخاطب کنسرت رفتار کرده‌است.
* از نوع رفتار سخیف او که بگذریم باید بدانیم پلی‌بک در جریان یک کنسرت مصداق واقعی و آشکار یک کلاهبرداری است. برخی از منتقدان این کار حتی عنوانی هم برای این خواننده‌ها مشخص کرده‌اند و به آنها خواننده‌های جعلی می‌گویند «فیش در گلدان»! به این معنا که فیش کابل میکروفن آنها در گلدان است اما صدای‌شان به گوش مخاطبان می‌رسد.
شرکتهای اینترنتی و مخابرات درستکارند؟
تولید کننده ها که با فروشگاه ها تبانی می کنند قیمت بالا می زنند
تولید کننده که که حجم محصول رو به شدت کم کرده اند
.....
خیلی از موزیک هایی که گوش میدیم به صورت اینسترومنتال اجرا نشده یعنی چند تا نوازنده نرفتن توی استدیو رکورد بگیرن ....و صرفا با یک چیزی شبیه به کیبورد به اسم میدی کنترلر که به پی سی وصل میشه به همراه نرم افزار هایی مثل کیوبیس یا اف ال استدیو آهنگ می سازن مثلا طرف با میدیکنترلر هم صدای پیانو تولید میکنه هم درام هم ویولون هم الکتریک گیتار و ....
این وسط خیلی ها هم مثل س-خ و ز-خ از سمپل های آماده به خصوصا سمپل پک های "ونجنس" استفاده می کنن و توی نرم افزار کیوبیس فقط مثل پازل این ها رو می چینن و اگه این لوپ ها و وی اس تی ها و سمپل آماده ها رو ازشون بگیری یک لاین نمی تونن ملودی بسازن
خلاصه اینکه خیلی از این ملودی ها یا نواختنش با ساز از توان نوازنده های اون گروه خارجه یا کاملا موسیقی الکترونیک و هست و قابلیت پیاده سازی با ساز رو نداره
برای همین خیلی وقت ها نوازنده ها فقط ادای نواختن رو در میارن و موسیقی اون پشت داره از سیستم صوتی پلی میشه و خواننده هم یا اصن نمی خونه یا "اتو تیون" های سخت افزاری میخونه که صدای اصلی خودش نیست
در مورد پلی بک هم یک یا دو ترانه قابل پذیرش است اما بیشتر نه