سحابی رتیل برخلاف کهکشان راه شیری به سرعت در حال ایجاد ستاره‌های جدید است.
اگرچه این سحابی به ما نزدیک قرار دارد، اما شبیه مناطق عظیم ستاره‌زایی از کیهان اولیه است؛ زمانی که شکل‌گیری ستاره در اوج خود بود و گفته می‌شد جهان در «ظهر کیهانی» قرار داشت.
سحابی رتیل به دلیل ظاهر رشته‌های غبارآلود آن در عکس‌های قبلی، مدت‌ها مورد علاقه اخترشناسانی بوده است که در مورد شکل‌گیری ستاره‌ها تحقیق می‌کنند.
سحابی رتیل بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین منطقه ستاره‌زایی در گروه محلی یعنی نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به کهکشان راه شیری است و در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ، با فاصله‌ای در حدود161 هزار سال نوری قرار دارد.
سه دستگاه از ابزارهای مادون قرمز با وضوح بالا وب توسط ستاره‌شناسان به سمت رتیل هدایت شدند. وقتی با دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) مشاهده می‌شود، به نظر می‌رسد این منطقه فضای داخلی خانه رتیل حفره‌دار با روکش ابریشمی باشد. خوشه‌ای از ستاره‌های جوان پرجرم که در تصویر به رنگ آبی کم‌رنگ می‌درخشند، حفره سحابی را در مرکز تصویر NIRCam خالی کرده است.
متراکم‌ترین نواحی اطراف سحابی در برابر فرسایش توسط بادهای ستاره‌ای قوی مقاومت و ستون‌هایی را ایجاد می‌کنند که به نظر می‌رسد به سمت خوشه برگشته‌اند. این ستون‌ها پیش ستاره‌هایی را در خود نگه می‌دارند که در حال شکل‌گیری هستند. به زودی، آنها از پیله‌های غبار آلود خود بیرون می آیند و به نوبت سحابی را می‌سازند.
یک ستاره بسیار جوان توسط طیف‌نگار فروسرخ نزدیک وب (NIRSpec) مشاهده شد که دقیقاً این کار را انجام می‌دهد. پیش از این، ستاره‌شناسان فرض می‌کردند که این ستاره ممکن است کمی پیرتر باشد و اکنون حباب اطراف خود را پاک می‌کند.
NIRSpec نشان داد که ستاره هنوز توسط یک ابر عایق از غبار احاطه شده و تازه شروع به فرار از ستون خود کرده است. این اپیزود از تشکیل ستاره در حال عمل بدون طیف‌های با وضوح بالای جیمز وب در طول موج‌های فروسرخ کشف نمی‌شد.
همشهری آنلاین
