اختصاصی تابناک باتو ـ ملکه الیزابت دوم در طول زندگی خود شاهد بزرگترین تغییر صنعت هنر در طول یک قرن بود. زمانی که الیزابت دوم در سال ۱۹۲۶ به دنیا آمد، فیلم‌ها به صورت فیلم‌های صامت سیاه و سفید معمول بود، جاز یک ژانر جدید در صنعت موسیقی در نظر گرفته می‌شد و ادبیات مدرنیستی همه چیز را در بر گرفته بود.
در دهه‌های بعدی، او شاهد رشد تلویزیون، انقلاب موسیقی پاپ دهه ۶۰ و شناخت روزافزون طیف بسیار متنوع‌تری از هنرمندان بود. اما کدام هنرمندان در میان هنرمندان مورد علاقه ملکه قرار می‌گیرند؟ با ما همراه باشید تا با این هنرمندان آشنا شویم.
موسیقی
هنگامی که خبر درگذشت الیزابت دوم در ۸ سپتامبر اعلام شد، B.O.T.A آهنگ شماره یک لیست بهترین آهنگ‌های بریتانیا بود. اگرچه در دهه آخر زندگی ملکه، صحنه موسیقی بریتانیا مملو از آهنگ‌های house and grime بود، با این حال سلیقه ملکه، کمی قدیمی‌تر از این سبک‌های موسیقی بود.
در سال ۲۰۱۶ او لیست آهنگ‌های مورد علاقه خود را فاش کرد. این آهنگ‌ها بیشتر از آهنگ‌های نمایشی از موزیکال ها، سرود‌ها و برخی از نوازندگان کلاسیک تشکیل شده بودند.
موسیقی «Oklahoma» اثر هوارد کیل و «Anything You Can Do (Annie Get Your Gun)» اثر دولورس گری و بیل جانسون جزو آهنگ‌های مورد علاقه ملکه بودند. سرود‌های «Praise, My Soul, The King Of Heaven» و «The Lord is My Shepherd» نیز جزو این لیست محسوب می‌شدند.
همچنین آثار کلاسیک دهه ۳۰ و ۴۰ «Cheek to Cheek» اثر فرد آستر، «The White Cliffs Of Dover» اثر ورا لین و «Leaning on a Lamp-post» نوشته جورج فرمبی نیز از جمله آثار مورد علاقه او بود.
الیزابت دوم هنگام سخنرانی در بریتانیا در سال ۲۰۲۰ در ابتدای قرنطینه همه گیر به آهنگ دیگری از ورا لین به نام «We’ll Meet Again» نیز اشاره کرد.
با این حال، شگفت‌انگیزترین بخش این فهرست، ورودی گری بارلو، خواننده گروه Take That است. ملکه به طور خاص ازعلاقه خود به آهنگ «Sing» توسط بارلو اشاره کرد که او آن را با گروه Commonwealth برای جشن‌های سالگرد خود در سال ۲۰۱۲ اجرا کرد.
هنر
ملکه در طول زندگی خود اغلب سوژه پرتره‌های رسمی و غیر رسمی بود. از تصویر سلطنتی پیترو آنیگونی در سال ۱۹۵۴ تا نمایش صمیمی لوسیان فروید از انسانیت خود، الیزابت دوم ارزش یک نقاشی خوب را دقیقا می‌دانست. اما هنرمندان مورد علاقه خود او چه کسانی بودند؟
گفته می‌شود که از میان تمام نقاشی‌های مجموعه او، نقاشی‌های مورد علاقه‌اش «The Shipbuilder and his Wife»، شاهکاری از استاد هلندی رامبراند در سال ۱۶۳۳ بود. رامبراند با تسلط بر نور و ویژگی‌های فیزیکی، صحنه‌ای زیبا از یک زن را نشان می‌دهد که مزاحم کار همسرش می‌شود. این نقاشی صحنه‌ای جذاب است که احتمالاً با حس شوخ طبعی الیزابت مطابقت داشته است.
دیوید هاکنی یک هنرمند معاصر در انجمن‌های سلطنتی است. در دوران دانشجویی، او «ملکه» را نقاشی کرد، قطعه‌ای خنده دار که در آن هاکنی عنوان ملکه را با حروف اول کلیف ریچارد، که در آن زمان از طرفداران بزرگ او بود، در کنار هم قرار داد. از آن زمان، هاکنی به یکی از مشهورترین هنرمندان در جزایر بریتانیا تبدیل شده است. در سال ۲۰۱۲ به او نشان شایستگی اعطا شد؛ افتخاری که هرساله از سوی خاندان سلطتنی تنها به ۲۴ نفر به دلیل مشارکت آن‌ها در هنر یا علوم اعطا می‌شود. او در سال ۲۰۱۸ یک پنجره شیشه‌ای رنگی به نام «The Queen’s Window» در کلیسای وست مینستر طراحی کرد.
فیلم و تلویزیون
طبق خبرها، فیلم کلاسیک دهه ۸۰ میلادی Flash Gordon یکی از فیلم‌های مورد علاقه ملکه بوده است که در روز کریسمس همراه با نوه هایش به تماشای آن می‌نشستند. حداقل، این چیزی است که برایان بلسد، ستاره فلش گوردون در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۰ گفت. ظاهراً، ملکه در دیدار با او حتی از او خواسته است تا عبارات جذابی از فیلم را برای او تکرار کند.
یکی از کارکنان او گفت که برنامه تلویزیونی مورد علاقه ملکه برنامه پلیسی «The Bill» بوده است. او همچنین اظهار داشت که ملکه علاقه فراوانی به سریال‌های «Doctor Who» و «Downton Abbey» نیز داشته است.
یک منبع آگاه همچنین گفته است که ملکه یک حساب کاربری نتفلیکس داشته و حتی فیلم The Crown را تماشا کرده است.
اما او چه آثاری را دوست نداشته است؟
ملکه به عنوان یک چهره مشهور، اغلب چیزی را که چندان طرفدار آن نبوده است، فاش نمی‌کرد. اما چند خبر کوچک در این رابطه توسط ملازمان و کارکنان کاخ به بیرون درز کرده است.
ظاهراً او چندان طرفدار جان لنون نبود. اگرچه همه اعضای گروه بیتلز در سال ۱۹۶۵ از ملکه جایزه MBE دریافت کردند، لنون تنها شخصی بود که جایزه را پس داد. در آن زمان اعطای جوایز MBE به هنرمندان کاملاً بی سابقه بود. بعداً، لنون جایزه MBE خود را به دلیل دخالت بریتانیا در جنگ پس داد.
ملکه همچنین به بازی Monopoly علاقه‌ای نداشت. ظاهراً انجام این بازی در خانواده سلطنتی کاملاً ممنوع بود.
از کجا نوشتید مترجم این کار کیه