نیرو های آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم، کبوتر ها را برای هدایت موشک های جنگی آموزش می‌دادند و از آنها استفاده می‌کردند.
در طول جنگ جهانی دوم، نیروی دریایی ایالات متحده به همراه مؤسسه ملی استاندارد و فناوری (NSIT)، کبوترها را برای استفاده از صفحه گلایدر با منقار آموزش دادند تا ارتش بتواند بدون اینکه ایمنی سربازان در معرض خطر قرار گیرد، بمب ها را پرتاب کند. این روش سرآغاز ساخت صفحات لمسی بود. همان صفحه‌ای که کبوترها لمس کردند، اکنون روی تلفن‌ها، تبلت‌ها و سایر دستگاه‌ها وجود دارد.
بدون کمک ماهواره یا جی‌پی‌اس، مسیر حرکت بمب ها اغلب پس از پرتاب به دلیل باد تغییر می‌کرد. برای اصابت دقیق به یک هدف، خلبانان باید هواپیما را در ارتفاعات پایین به پرواز در می‌آوردند و از آنجا دشمنان به راحتی می‌توانستند آنها را سرنگون شوند.
یکی از گزینه ها، پرواز در ارتفاعات بالا و پرتاب تعداد زیادی بمب به امید اینکه حداقل یکی از آنها به هدف اصابت کند، بود، اما این روش ناکارآمد و پرهزینه بود و خسارات جانبی بسیار بیشتری به بار آورد. بنابراین NSIT تصمیم گرفت گلایدری بسازد که بتواند یک موشک ۴۵۰ پوندی را حمل کند، اما گلایدر جدید فاقد نوع جدیدی از سیستم هدایت است که بتواند ایمنی و دقت را تضمین کند. در آن زمان، روانشناس اسکینر، همچنین به عنوان پدر "رفتارگرایی"، به همراه ایوان پاولوف پیشنهاد استفاده از کبوتر را دادند.
اسکینر گفت: «من درحال تماشای دسته‌ای از پرندگان بودم که در آسمان بلند شدند و در حال چرخش بودند. وی افزود: "من بلافاصله آنها را به عنوان دستگاهی با دید عالی و قدرت مانور بی‌عیب و نقص دیدم."
او در ابتدا مهاری ساخت که بدن و بال های پرنده را بی‌حرکت می‌کرد در حالی که سر و گردن می توانست آزادانه حرکت کند. سپس برای آموزش آنها، اسکینر دانه هایی را روی صفحه نمایش هایی قرار داد که تصاویری از یک منطقه جنگی را به تصویر می‌کشیدند. او دانه‌های مورد علاقه پرندگان را روی سخت ترین اهداف مانند کشتی های دشمن روی آب قرار داد. با گذشت زمان، کبوترها با عصبانیت شروع به ضربه زدن به تصویر کردند. پرندگان توانستند در ۴۵ دقیقه ۱۰۰۰۰ بار با منقار خود به صفحه نمایش ضربه بزنند. در امتداد پشت، تا منقار، یک الکترود به کبوترها متصل شده بود که با لمس آن روی صفحه، سیگنال های الکتریکی به مکانیزم کنترل بال ها منتقل می‌شد.
کبوتر می‌تواند منقار خود را در مرکز صفحه فرو کند تا بمب را در جهت اصلی نگه دارد، یا می‌تواند منقار خود را به سمت چپ یا راست بکوبد تا مسیر حرکت خود را تغییر دهد. اگرچه این سیستم در آزمایشات کاملاً کار می‌کرد، نیروی دریایی ایالات متحده موافق نبود که کبوترها باید بمب های بسیار گران قیمت آن را کنترل کنند، بنابراین هیچ پرنده ای در طول تاریخ در مأموریت های نظامی شرکت نداشته است.
با این حال، تحقیقات اسکینر هنوز هم امروزه در دستگاه های سراسر جهان، به ویژه دستگاه های صفحه لمسی استفاده می شود. توسط بسیاری از مهندسان مدرن درک می شود که این اولین پروژه ای بود که قابلیت استفاده از یک صفحه نمایش لمسی را در نظر گرفت حتی اگر فناوری مورد استفاده برای این کار کاملاً ابتدایی باشد.
خبرآنلاین
کبوتر نامه بر، بگو تو برمن خبر، بگو که یارم کجاست، ندارم از اون خبر