«تابناک با تو» - بیش از سه سال از اولین عفونت شناخته شده کرونا یا COVID-۱۹ می‌گذرد. از آن زمان تاکنون صد‌ها میلیون مورد در سراسر جهان به آن مبتلا شده‌اند.
شما هم احتمالاً به آن مبتلا شده‌اید، حداقل یک بار، شاید هم چندین بار و اطرافیان شما هم به همینگونه هستنت. با رسیدن موج‌های مداوم عفونت‌ها، افراد کمتر و کمتری پیدا می‌شوندکه هرگز به COVID-۱۹ مبتلا نشده‌اند.
اما، حتی با در نظر گرفتن کسانی که آن را داشته‌اند و متوجه نشده‌اند، احتمالاً هنوز هم افرادی هستند که توانسته‌اند به طور کلی از این ویروس فرار کنند، دست کم تا حالا.
آیا این‌ها به نوعی مصون هستند؟ آیا آنها دارای جهش ژنتیکی مفیدی هستند؟ آیا آنها به سادگی از مردم دوری می‌کردند و به اقدامات احتیاطی ادامه می‌دادند؟ یا آنها فقط خوش شانس بودند؟
متأسفانه، ما هنوز نمی‌دانیم که چرا برخی از افراد برای مدت طولانی توانسته‌اند از COVID-۱۹ جلوگیری کنند. علم زمان می‌برد.
ما شاهد انجام تحقیقات با سرعت ب سابقه‌ای در سال ۲۰۲۰ برای درک SARS-CoV-۲ (ویروسی که باعث COVID-۱۹ می‌شود) و توسعه درمان‌ها و واکسن‌ها بودیم. اما حفظ این سطح از بودجه و همکاری در دنیایی با حوزه‌های تحقیقاتی ارزشمند بسیار دشوار است.
با این حال، برخی از تحقیقات به طور خاص به دنبال این هستند که آیا یک عنصر ژنتیکی به توضیح اینکه چرا افراد خاصی هرگز به COVID-۱۹ مبتلا نشده اند کمک می‌کند. اما در حالی که این تحقیق مهم است، نباید تمرکز خود را بر کسانی که از این بیماری و اثرات طولانی مدت آن رنج می‌برند از دست بدهیم.
آیا ایمنی در ژن‌ها وجود دارد؟
به رهبری محققان در ایالات متحده، افرادی بررسی شده‌اند که در معرض ویروس قرار گرفته‌اند، اما خودشان این ویروس را نداشته‌اند؛ که شامل کارکنان مراقبت‌های بهداشتی یا افرادی هستند که در خانه‌ای زندگی می‌کردند که مورد تایید شده کووید-۱۹ داشتند.
دانشمندان DNA آنها را بررسی می‌کنند و به دنبال جهش‌های غیرعادی می‌گردند که ممکن است مقاومت ظاهری در برابر عفونت SARS-CoV-۲ را توضیح دهد. این ممکن است یک جهش در گیرنده‌های سلولی یا آنزیم‌های مورد نیاز برای ورود ویروس به سلول‌های ما باشد، یا شاید جهش در ژنی باشد که در پاسخ ایمنی به عفونت نقش دارد.
مطالعاتی که به دنبال کشف تغییرات در DNA ما هستند، که به آنها مطالعات ارتباطی ژنومی گفته می‌شود، قبلاً توانسته‌اند جهش‌های ژنتیکی را شناسایی کنند که باعث می‌شود برخی افراد در برابر سایر عفونت‌ها مانند HIV و نوروویروس (اشکال استفراغ زمستانی) مقاوم شوند. اگر بتوانیم دلایل مصونیت افراد در برابر یک ویروس خاص را شناسایی کنیم، از نظر تئوری، می‌توان از این دانش برای جلوگیری از عفونت استفاده کرد.
اما آیا واقعا به همین سادگی است؟ علیرغم درک ما از جهش‌های ژنتیکی که از اقلیتی خوش شانس از افراد در برابر نوروویروس محافظت می‌کند، هیچ واکسنی یا درمانی برای این ویروس وجود ندارد.
به علاوه باید در نظر بگیریم زمانی که با کنیک ویرایش ژنتیکی CRISPR چند کودک متولد شده در سال ۲۰۱۸ ژنوم‌شان در تلاش برای مصون ماندن آنها در برابر HIV ویرایش شد، این شیوه به دلیل اخلاق مشکوک و غیرقانونی بودن مورد انتقاد قرار گرفتند.
این امکان وجود دارد که این یک جهش در یک ژن نباشد، بلکه ترکیبی از جهش در چندین ژن باشد که تعداد کمی از افراد را در برابر COVID-۱۹ مصون می‌کند.
هدف قرار دادن چندین ژن بدون ایجاد هیچ گونه عارضه جانبی ناخواسته می‌تواند دشوار باشد و استفاده از این دانش برای دارو‌های ضد کووید-۱۹ را بسیار دشوارتر می‌کند.
اما درک جهش‌های ژنتیکی که فرد را در برابر COVID-۱۹ مقاوم می‌کند، می‌تواند بینش ارزشمندی را در مورد چگونگی آلوده کردن SARS-CoV-۲ به افراد و ایجاد بیماری ارائه دهد. به عبارت دیگر، ممکن است از نظر علمی جالب باشد، اما شاید نه از نظر بالینی.
در حالی که مدتی طول می‌کشد تا پاسخ‌هایی از این مطالعات داشته باشیم، دانشمندان معتقدند گروه کوچکی از افراد وجود دارند که به دلیل ژن‌های خود به طور طبیعی در برابر SARS-CoV-۲ مصون هستند.
اگرچه SARS-CoV-۲ همچنان مردم را در سراسر جهان آلوده می‌کند و دائماً در حال جهش است و به انواع جدیدی تبدیل می‌شود، به طور کلی به لطف واکسن‌های موثر شدت آن تا حد زیادی کاهش یافته است.
تخمین زده می‌شود که دو میلیون نفر در بریتانیا کووید طولانی مدت را گزارش می‌کنند که تقریباً یک پنجم آنها علائم بسیار شدیدی دارند که این وضعیت به‌طور قابل‌توجهی فعالیت‌های روزانه آنها را محدود می‌کند.
در حالی که چند نظریه در مورد عواملی که باعث طولانی شدن کووید می‌شود وجود دارد، از جمله ریز لخته در خون و التهاب مزمن، ما واقعاً نمی‌دانیم که چرا برخی افراد تحت تأثیر قرار می‌گیرند و برخی دیگر تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند؛ بنابراین شاید تمرکز ما باید از تعیین‌کننده‌های ژنتیکی ایمنی به SARS-CoV-۲ به بررسی اینکه آیا برخی از افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای یک بیماری مزمن بالقوه تغییر دهنده زندگی داشته باشند تغییر کند.
منبع: یک پزشک
