علیرضا معزی (روزنامه‌نگار) در رشته توییتی نوشت:
١.به عنوان یک پدر و در این ترومای جمعی هم مضطربم، هم حیرت‌زده و هم عصبانی؛ مضطربم برای آنکه نمی‌دانم شنبه که دخترم به مدرسه برود امنیت دارد یا نه؟ در سلامت خواهد ماند یا نه؟ حیرت‌زده‌ام از ٩٠ روزی که با اهمال و انفعال از دست رفت و سبب شد تا امنیت روانی خانواده‌ها فرو بریزد.
٢.انتظار از آن همه دستگاه اطلاعاتی این نبود؛ مگر جز این است که احساس امنیت، از خود امنیت مهم‌تر است. شوربختانه هم احساس امنیت زخمی شده، هم امنیت عمومی ترک برداشته و همینکه تصویر بزرگ از ایران امن آسیب دیده.پس از سقوط سنگر امنیت روانی، باید به فکر تأمین امنیت فیزیکی مدارس بود.
٣. اینکه خانواده‌ها ناگزیر شوند دخترانشان را به مدارس نفرستند یا خود به حفاظت از مدارس بپردازند، ضربه‌ی دیگری بر آن تصویر بزرگ است. می‌بایست تمام ظرفیت‌ها را برای تأمین امنیت دختران این سرزمین بسیج کرد؛ اینک اولویت با ابراز تعهد حاکمیت به شهروندان و امنیت آنهاست نه بالعکس.
۴. عصبانی‌ام؛ خشمگین از دیدن ویدیوی برخورد شرم‌آور با مادری درمانده، مادری که جگرگوشه‌اش را بی‌پناه می‌یابد. کاش به آن ناجوانمرد وحشی که کسی هم گردن‌اش نمی‌گیرد بفهمانند که امنیت قبل از فریاد اعتراض مادران و پدران به خطر افتاده نه بعد از آن؛ کاش تا باز دیر نشده، این را بفهمیم.
برترین ها
