در سواحل شمالی کلمبیا در خلیج موروسکیلو، جزیره کوچک و بایری به نام سانتاکروز دل ایسلوته وجود دارد. مساحت این جزیره حدود ۹,۷۱۲ متر مربع، تقریباً به اندازه دو زمین فوتبال است. شاید با دیدن آن متوجه نشوید، اما این جزیره متراکم ترین جزیره جهان است.
متراکم ترین جزیره جهان تا حدود ۱۵۰ سال پیش خالی از سکنه بود. در آن زمان کوچکتر بود و یک تکه سنگ دور افتاده بود که ماهیگیران در هنگام طوفان روی آن استراحت می کردند یا به آنجا پناه می بردند.
برخلاف جزایر همسایه که توسط جنگل های حرا احاطه شده بودند، سانتاکروز دل ایسلوته عاری از پشه بود. به زودی، مردم شروع به سکونت در آن کردند. آنها خانه‌هایی ساختند و جزیره را با استفاده از چیزهایی که از دریا به دست آوردند، از جمله صدف، شن، تنه درختان و زباله، گسترش دادند.
تا سال ۲۰۱۷، در این جزیره ۴۷ خانواده به طور دائمی زندگی می کردند. جمعیت جزیره مورد بحث است. برخی برآوردها تا ۱,۲۰۰ نفر را تخمین می زنند، اما برآوردهای جدیدتر نشان می دهد که حدود ۵۰۰ ساکن دائمی در جزیره وجود دارد.!
صرف نظر از این، تقریباً هر سانت این جزیره خانه ساخته شده است. جمعیت آن چهار برابر منهتن نیویورک است. به گفته یکی از افراد محلی، مردم آنقدر نزدیک به هم زندگی می کنند که همه رویای یکسانی را در سر می پرورانند.این جزیره جمعیتی جوانی را در خود جای داده است و حدود ۶۵ درصد از ساکنان دائمی آن زیر ۱۸ سال هستند.
سانتاکروز دل ایسلوته مکان راحتی برای زندگی نیست. این جزیره توالت یا فاضلاب ندارد، و چیزی برای خوردن وجود ندارد، مگر چیزی که بتوان از آب گرفت. آب آشامیدنی، سایر غذاها و سایر ملزومات به جزیره ارسال می شود.
همچنین فضایی برای دفن مردگان وجود ندارد، بنابراین اعضای خانواده در جزایر دیگر دفن می شوند.
ساکنان مجبورند برای نوشیدن به آب باران تکیه کنند و اغلب زباله های خود را خودشان به جزایر دیگر می برند.
از جمله دیگر این جزیره، بیمار شدن ساکنان آن است.
در مورد برق، مردم محلی قبلاً مجبور بودند به یک ژنراتور دیزلی تکیه کنند که فقط عصرها می توانست کار کند. دولت پنل های خورشیدی را در سال ۲۰۱۵ در جزیره نصب کرد که آن هم مشکلات خاص خودش را داشت.
این جزیره یک مدرسه دارد. اما مدرسه تا کلاس ۱۰ است، بنابراین هرکسی که می خواهد تحصیلات تکمیلی داشته باشد باید جزیره را ترک کند.
این جزیره به مقصدی برای گردشگران تبدیل شده است. با ۹۰ دلار، یک گردشگر می تواند با کوسه های پرستار در آکواریوم جزیره شنا کند. از آنجایی که در خود جزیره فضایی وجود ندارد، گردشگران مجبورند در جزایر مجاور بمانند.
در مورد آینده، هیچ چیز قطعی نیست. ماهیگیری در وهله اول دلیل رشد این جزیره بود، اما شیلات به دلیل تغییرات آب و هوایی و شیوه های ماهیگیری ناپایدار در حال کاهش است. تغییرات آب و هوایی و شیوه های ناپایدار، از جمله ماهیگیری با دینامیت، صخره های مرجانی محلی را از بین برده است.
اکنون روزها زیادی طول می کشد تا ماهیگیران بتوانند صیدی به دست آورند.
روزیاتو
