«تابناک با تو» - کاهش وزن دشوار است، اما حفظ وزن در محدوده کاهش یافته در یک مدت زمان طولانی از آن هم دشوارتر است. عوامل هورمونی، متابولیک و عصبی که وزن بدن را تنظیم می‌کنند. به این معنی است که این حفط وزن بیش از آنکه به اراده بستگی داشته باشد، می‌تواند یک موضوع زیست‌شناسی باشد. در عین حال، صنعت کاهش وزن جهانی ۲۲۴ میلیارد دلار آمریکا ارزش‌گذاری شده است و برآورد می‌شود تا سال ۲۰۳۰ به ۴۰۵ میلیارد دلار افزایش یابد.
یکی از ناامیدکننده‌ترین جنبه‌ها برای بسیاری، تأثیر رفت و بازگشتی محدودیت کالری است، که باعث می‌شود کسانی که رژیم می‌گیرند نیمی از وزن از دست رفته خود را در عرض دو سال و حدود ۸۰ درصدش را پس از پنج سال به دست آورند. این اغلب به عنوان یک شکست شخصی تلقی می شود و می تواند تأثیرات فیزیکی، عاطفی و روانی طولانی مدت داشته باشد.
اما ممکن است همه چیز اینقدر ناامیدکننده نباشد. محققان موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک (MPIMR) و دانشکده پزشکی هاروارد تغییر قابل توجهی در مسیرهای عصبی در مغز را شناسایی کرده اند که هنگام رژیم گرفتن اتفاق می‌افتد و سیگنال های بسیار قوی‌تری به اعصابی می رسد که واسطه احساس گرسنگی هستند. مهار این سیگنال‌ها ممکن است به دانشمندان کمک کند تا درمان‌هایی تازه‌ای ایجاد کننند که به افراد در حفظ وزنشان کمک کند.
هنینگ فنسلاو، محقق در MPIMR که این تحقیق را رهبری می‌کند، می‌گوید: «مردم عمدتاً به اثرات کوتاه‌مدت پس از رژیم‌های غذایی توجه کرده‌اند. ما می‌خواستیم ببینیم در درازمدت چه تغییراتی در مغز ایجاد می‌شود.»
برای انجام این کار، محققان موش‌ها را تحت رژیم غذایی قرار دادند و مدارهای مغزی را تحت نظر گرفتند و بر روی نورون‌های پپتید مرتبط با آگوتی (AgRP) در هیپوتالاموس تمرکز کردند که به کنترل احساس گرسنگی معروف است. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که چگونه تحریک این نورون‌ها منجر به افزایش شدید مصرف غذا می‌شود. آنها دریافتند که مسیرهای عصبی به نورون‌های AgRP زمانی که حیوانات در رژیم غذایی بودند تقویت می‌شوند و در آن سطوح تقویت‌شده باقی می‌مانند، که منجر به سیگنال‌های گرسنگی شدید می‌شود که منجر به دریافت غذای بیشتر و افزایش وزن سریع‌تر می‌شود.
برادفورد لاول از دانشکده پزشکی هاروارد، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «این کار درک ما از چگونگی کنترل گرسنگی توسط سیم کشی عصبی را افزایش می‌دهد. ما قبلاً مجموعه ای کلیدی از نورون ها را کشف کرده بودیم که به طور فیزیکی با نورون های گرسنگی AgRP سیناپس و اتصال برقرار می‌کنند و آنها را تحریک می‌کنند. در تحقیق تازه، متوجه شده‌ایم که ارتباط انتقال‌دهنده عصبی فیزیکی بین این دو نورون، در فرآیندی به نام پلاستیسیته سیناپسی، با رژیم غذایی و کاهش وزن به شدت افزایش می‌یابد و این منجر به احساس گرسنگی طولانی‌مدت می‌شود.»
هنگامی که محققان ارتباط بین آن نورون‌ها را مهار کردند، فعالیت AgRP کاهش یافت و حیوانات پاسخ منظم تری به دریافت غذا داشتند. جای تعجب نیست که این منجر به افزایش وزن قابل توجهی کمتری شد.
فنسلائو گفت: «این می‌تواند به ما فرصتی بدهد که اثر رفتو بازگشتی رژیم را کاهش دهیم. در دراز مدت، هدف ما یافتن روش‌های درمانی برای انسان است که می‌تواند به کاهش وزن بدن پس از رژیم کمک کند. برای دستیابی به این هدف، ما همچنان به بررسی این موضوع ادامه می‌دهیم که چگونه می‌توانیم مکانیسم‌هایی را که میانجی‌گر تقویت مسیرهای عصبی در انسان هستند، مسدود کنیم.»
منبع: یک پزشک
