تابناک باتو ــ گیاه دورین در جنوب شرقی آسیا پادشاه میوه‌ها نامیده میشود، اما اینکه شما در مواجهه با این میوه عجیب چه نظری داشته باشید احتمالا به حس بویایی شما ربط دارد.
نظر افرادی که عاشق طعم فرنی مانند آن هستند و با کسانی که از بوی متعفن آن متنفرند، متفاوت است.
پادشاه بوگندوی میوه‌ها
اگر فهرستی از عجیب‌ترین خوردنی‌ها که قبل از مرگ باید امتحان کنید را آماده کرده اید، مطمئناً میوه دورین را در آن یادداشت کنید.
این میوه که به عنوان «پادشاه میوه‌ها» در جنوب شرقی آسیا شناخته میشود، برای دیگران می‌تواند یک دوراهی واقعی باشد: یا عاشق آن هستید و یا از آن متنفرید!
ابهام بحث‌برانگیز دورین در خوشمزه بودن طعم آن نیست، بلکه بوی نامطبوع آن است. برای اینکه ایده‌ای داشته باشید می‌توان گفت که تجربه چشیدن اولین دورین شما را می‌توان با خوردن «کله پاچه شب مانده در رختکن مردانه مملو از ورزشکاران عرق‌کرده‌ای که از تمرینات سنگین برمی‌گردند و یک شام پر و پیمان از پیاز خام و سیر کوبیده خورده اند» مقایسه کرد.
به شکل قابل درکی این توصیف ممکن است اشتهای شما برای امتحان دورین کم کرده باشد. قبل از اینکه عمیق‌تر به ویژگی‌های آشپزی این بدنام‌ترین میوه‌ها بپردازیم و اهمیت واقعی بوی وحشتناک آن را کشف کنیم، ابتدا از نظر گیاه‌شناسی به آن می‌پردازیم.
گونه داریو (Durio zibethinus) در جنوب شرقی آسیا متعلق به خانواده Mallow است و شامل ۲۰ تا ۳۰ گونه میشود که حداقل هشت گونه از آن‌ها قابل خوردن هستند.
مهمترین گونه دورین (در زبان مالایی به معنی «میوه خاردار»)، قرن‌هاست که در جنوب شرقی آسیا کشت میشود. اگر گمان کرده اید که نکات عجیب این میوه به همین جا ختم میشود، در اشتباهید. هیچ زنبور یا حشره گرده افشانی سراغ این گیاه بوگند که گل‌هایش بوی شیر ترش می‌دهند نمیآید و این وظیفه بر عهده خفاش‌های شهدخوار گذاشته شده است.
اندازه و رشد
میوه‌های گران‌قیمت دورین می‌توانند به اندازه یک توپ فوتبال باشند و تا چهار کیلوگرم وزن داشته باشند. آن‌ها توسط یک پوسته خاردار، سبز مات تا قهوه‌ای مایل به زرد پوشیده شده‌اند. هنگام رسیدن میوه‌های سنگین به زمین می‌افتند و کمی شکافته می‌شوند. در این مرحله است که میوه‌ها شروع به انتشار «بوی بدنام» خود می‌کنند که شبیه به ترکیبی از عرق، مدفوع، جوراب‌های نشسته یا ترکیبی از سیر و پیاز گندیده است.
از میوه‌های دورین برای تهیه انواع خوردنی‌های اغلب شیرین مانند خمیر، کیک، کلوچه، بستنی، چیپس، آب‌نبات و ... نیز استفاده میشود.
بوی بد و بذر پراکنی
بوی متعفن دورین به استراتژی این گیاه برای بقا مربوط است.
رنگ سبز مایل به قهوه‌ای دورین و بوی آن نشان‌دهنده آن است که این میوه برای بذر پراکنی توسط پستانداران مناسب است. اکثر پستانداران کور رنگ هستند یا اختلال دید رنگی دارند، اما از حس بویایی قدرتمندی برخوردارند.
بوی عجیب، سنگین، تهوع‌آور و گاه تخمیری آن به همراه «بوی بدن پستانداران» که ما انسان‌ها آن را دافعه می‌دانیم، برای بسیاری از پستانداران بسیار جذاب است. اگر حیوان خانگی دارید حتماً بار‌ها آن‌ها را هنگام بو کردن جوراب‌های بدبو یا کفش ورزشی کثیف گیر انداخته‌اید!
دانه‌های گیاه دورین بسیار مغذی است و تقریباً ۵۰ درصد کربوهیدرات‌ها را داشته و پروتئین و چربی کمی دارند. جوشاندن یا بو دادن آن‌ها را به یک نشاسته خوراکی تبدیل می‌کند؛ منبع غذایی که مدت‌هاست مردم بومی از آن استفاده می‌کنند.
از آنجا که انسان‌ها اغلب هر چیزی عجیبی را به تحریک قوای جنسی ربط می‌دهند، این باور وجود دارد که دورین به‌عنوان یک داروی جنسی نیز عمل می‌کند. ضرب‌المثلی مالایی وجود دارد که می‌گوید وقتی دورین‌ها به زمین می‌افتند دامن‌ها به پرواز درمی‌آیند.
منبع: ایندیپندنت فارسی
آنقدرها هم که گفتید بد بو نیست، بوی پیاز میده